Po Mszy porannej o godzinie 8.00 wraz z Patrykiem i Kubą (oboje otrzymali pasy animatorskie i rozpoczęli okres rocznej próby), a także z Księdzem Cezariuszem wyruszyliśmy do Archikatedry Chrystusa Króla w Katowicach, gdzie miała się odbyć wyżej wymieniona uroczystość.

O godzinie 9.00 zasiedliśmy wraz z innymi w krypcie katedry, aby rozpocząć próbę przed Ustanowieniem.  Podczas próby zostaliśmy podzieleni na 3 grupy: kandydatów na animatorów oraz Animatorów, którzy mieli przyjąć krzyże z części północnej i południowej. Podczas próby Ksiądz Czarek zwracał szczególną uwagę na momenty, które były dla nasz najważniejsze, czyli momenty ustanowienia. Po zakończonej próbie był czas dla nas, aby skupić się na Eucharystii a zarazem, aby się uspokoić:) Gdy już zbliżaliśmy się do rozpoczęcia Mszy świetej, odmówiliśmy modlitwę prosząc naszego patrona Św. Tarsycjusza o Jego wstawiennictwo za nami. 

Mszę świętą rozpoczął Ks. Wikariusz Generalny Grzegorz Olszowski. Podczas kazania Ksiądz Grzegorz powiedział nam, żebyśmy potrafili odpowiedzieć Bogu, który nas powołuje do bycia księdzem, kochającym ojcem czy zarazem do innej posługi, przez którą przyciągamy ludzi do Chrystusa. By nasza mowa była drogą prawdy, a nie drogą kłamstwa. Po kazaniu doszliśmy do momentu, kiedy Wikariusz Generalny zwrócił się do nowych kandydatów na animatorów odmawiając krótką modlitwę, w której prosił o błogosławieństwo na czas posługi. No i nadszedł moment na mnie. Już tylko parę chwil dzieliło mnie od założenia Krzyża. Teraz ksiądz Grzegorz zwrócił się do nas. Powstaliśmy, każdy z Nas trzymał już w rękach swój Krzyż i czekał na ten moment, gdy podejdziemy do stopnia ołtarza. Po chwili ksiądz pobłogosławił nasze Krzyże i pokropił wodą święconą. Każdy podchodził po kolei i miał nakładany krzyż na szyję. Nadszedł mój czas. Gdy już oczekiwałem Księdza Czarka i Księdza Grzegorza, którzy nałożą mi Krzyż, wtedy myślałem, że moje uczucia wygrają ze mną, no i będę musiał uronić łezkę radości, no, ale jednak udało się utrzymać uczucia w spokoju. Gdy nałożono mi już Krzyż poczułem wielką radość, bo w końcu jestem tym, na kogo tak długo czekałem, czyli ANIAMTOREM!!! Wróciłem do ławki i starałem się skupić dalej nad Mszą, lecz dalej główną myślą w mojej głowie było to, że otrzymałem animatorski Krzyż.  Msza zbliżała się ku końcowi.

Po zakończonej Eucharystii zrobiliśmy sobie pamiątkowe zdjęcie w krypcie katedry. Gdy wychodziłem dobiegły mnie dziwne odgłosy, patrzę na schody w stronę Kurii i zauważam obecną tam grupę Ministrantów z mojej parafii a także dwie dziewczyny – Monikę i Agatę, które również przybyły na naszą uroczystość. Gdy już podchodziłem do swoich towarzyszy, to każdy z nich od razu wyciągał do mnie swą dłoń i gratulował mi tego, że zostałem animatorem. Byłem uradowany z ich gratulacji, lecz największą rzeczą, która mnie uradowała, to było ich przybycie, gdyż mogli robić coś innego w tym czasie, lecz zdecydowali, że chcą być wtedy z nami. Gdy tylko się odwróciłem Kuba i Patryk dołączyli do nas. No i jak zawsze trzeba kontynuować tradycję:), czyli wspólne zdjęcie na schodach od Kurii. A po zakończeniu zdjęć wyruszyliśmy w drogę powrotną do swoich domów.

Kamil Sojka