Nowe duchowe siły i zapał do dalszej posługi, dobre i konkretne postanowienia, świeże spojrzenie na ministranckie i osobiste sprawy Bożymi oczyma, wiele rozmów z rówieśnikami, którzy zmagają się z podobnymi problemami w swoich parafiach, to po prostu niektóre owoce adwentowych animatorskich rekolekcji w Chwałowicach. Z pewnością tych osobistych, całkiem prywatnych  jest jeszcze więcej… i dobrze!
Bo piękny jest animator, gdy ma czas dla Boga! Piękny jest animator, gdy widzi się go na klęczkach zatopionego w modlitwie! Piękny jest animator, który przychodzi skruszony do szczerej spowiedzi! Piękny jest animator pochylony nad Bożym Słowem! I można by tak długo, bo właśnie takie piękno serca, duszy, prowadzi do „Komunii z Bogiem”.
Rekolekcje adwentowe dobiegły końca!  Niech próbą małego podsumowania i swoistym sprawozdaniem będą niektóre wypowiedzi z ankiet animatorskich:

Podczas tegorocznych rekolekcji najbardziej do mnie przemówił animatorski rachunek sumienia oraz spotkania w grupach. Tematy na nich poruszane były ogólnie znane, ale pokazały jak nasze spotkania w parafiach mogą wyglądać. Animatorzy grup bardzo się starali i wychodziło im to. Byli dobrze przygotowani – imponowało mi to.

Dla mnie jak zawsze najmocniejszym akcentem była spokojna wieczorna spowiedź święta. To jest wyjątkowy czas, kiedy można dłużej przygotować się do niej, bo w domu nieraz nie ma na to czasu albo się nie chce. Dobrze jest, że  można w spowiedzi, bez wstydu i skrępowania zapytać księdza o różne osobiste sprawy.

Na nocnej adoracji się popłakałem, bo uświadomiłem sobie, że jestem animatorem i mam na wszystko czas tylko nie dla Boga. Niby służę i to nawet często, ale to wszystko jakby z przyzwyczajenia. Dziękuję, że Pan Bóg dał mi ten czas, bo mam przez to konkretne postanowienie na Adwent.

Na rekolekcjach miałem czas na przemyślenie pewnych spraw, rozważenie własnej modlitwy, życia duchowego.

Najbardziej poruszająca była możliwość bycia w ciszy, sam na sam z Jezusem podczas adoracji. Posiadanie Go na „wyciągnięcie ręki” w ciszy nocy.

Mi podobała się bardzo modlitwa brewiarzowa, której się trochę nauczyłem. Po raz pierwszy się z nią zetknąłem. Początki były trudne, ale później było już coraz lepiej. Na prywatnej modlitwie korzystałem z kilku tekstów z brewiarza i zobaczyłem, że bardzo mi pomagają w skupieniu i głębszej medytacji. Chciałbym mieć swój brewiarz.

Dla mnie poruszające było Słowo Życia leżące na ołtarzu wraz z obrazkiem oddania swojego życia Jezusowi. Na początku trochę mnie irytowało, że spotkania w grupach są banalne, że niski był ich poziom trudności, bo wszystkie odpowiedzi znałem, ale dopiero na adoracji uświadomiłem sobie, że może w teorii jestem super, ale w praktyce bardzo często zapominam Komu i po co służę.

Podobała mi się konferencja o modlitwie. Pomimo tego że już trzy lata jestem animatorem wielu spraw nie wiedziałem.

Ładnie były celebrowane Msze święte w sobotę i niedzielę. Poruszyło mnie w sobotę kazanie o świętości, a na adoracji uświadomiłem sobie, że mi do niej bardzo daleko. Na Mszy można było poczuć głębię Eucharystii i doświadczyć wspólnoty. Dobrze, że mogliśmy się zapisywać do asysty.

Cała atmosfera i program prowadzenia rekolekcji były tak rozpracowane, że nie można się było nudzić. Spotkania w grupach były bardzo solidnie przygotowane. Animator starał się jak najlepiej pokazać wszystko. Byłem nawet Papą Smerfem. Animator – kolega. Był dobrym wzorem posługi animatora.

Pierwszy raz przeżyłem taką inną spowiedź, bez konfesjonału. Byłem na początku trochę skrępowany, ale potem zobaczyłem, że mam lepszy kontakt z księdzem. Mogłem zapytać o wiele spraw. To była moja najbardziej przeżyta spowiedź w życiu. Przyjadę również na Rekolekcje wielkopostne, bo widzę, że dużo mi uświadamiają co do życia duchowego.

Dla mnie najmocniejszym akcentem była nocna adoracja i spowiedź w takiej formie – to coś czego nie mamy w parafiach, a jest konieczne. Cieszę się, że się pozbyłem na kilkadziesiąt godzin telefonu komórkowego. Dziękuję, że mogłem tu być.

Szczególnie dla mnie ważna była sobotnia adoracja, która odbywała się w czasie spowiedzi. Miałem dużo czasu na rozmowę z Bogiem!

Amen!