Dotarliśmy do domu rekolekcyjnego w Koniakowie. Szybka kolacja, zakwaterowanie i czas na wieczorne szaleństwa. Podczas integracyjnej zabawy wiele było śmiechu i dziwnych wygibasów. Niektóre pozy zostały uwiecznione na zdjęciach, więc odsyłamy do ministranckiej galerii… Podczas zabawy sprawdzaliśmy spostrzegawczość, spryt i szybkość kojarzenia faktów…. Wszyscy spisali się bardzo dzielnie. Po wspaniałej zabawie zgromadziliśmy się na podsumowaniu dnia i wieczornej modlitwie w kaplicy. Niestety czas szybko mijał i trzeba było kłaść się do łóżek… A poranek jakoś szybko nastąpił.
I właśnie w sobotni poranek nastąpiła eksplozja radości. Po porannej modlitwie, smacznym góralskim śniadanku wyjechaliśmy na basen do Hotelu Gołębiewski. Radości nie było końca: sztuczna fala, zjeżdżalnie, beczka, jacuzzi, sauny fińskie i rzymskie, groty solne i śnieżne, tepidarium to niektóre z atrakcji hali basenowej.  Wszyscy okazali się świetnymi pływakami i już zapowiadali wiosenny wielki powrót w to miejsce. Zegarki chipowe wskazywały, że znów czas nieubłaganie płynie i trzeba ruszać w drogę… Tym razem na podbój wiślańskiego rynku. Oczywiście nie zabrakło kupowanych oscypek, ciupag, drewnianych ptaków i innych „bardzo potrzebnych” gadżetów do domu… Żeby spalić zjedzone na rynku zapiekanki i inne rarytasy wracając zahaczyliśmy o Koci Zamek. Wracając spacerkiem do domu odmówiliśmy ostatni październikowy różaniec. Po powrocie czekały już na nas grule i kolejne przysmaki góralskie, czyli smaczny obiadek.
Po południu lektorzy poprowadzili spotkania w grupach, które dotyczyły zasad ministranta oraz miejsca Jezusa w naszym życiu. Po spowiedzi wszystko zwieńczyliśmy uroczystą Mszą świętą w najlepszej watykańskiej asyście - w wykonaniu boguckich ministrantów. Nadszedł czas jeszcze na wręczenie prezentów, które otrzymali ministranci, mający najlepszy porządek w pokoju oraz Ci, którzy najlepiej i najaktywniej uczestniczyli w spotkaniach w grupach. Nagrody okazały się bardzo cenne: kalkulatory, pamięci wirtualne, piłki, płyty CD, piórniki, maskotki i książki. Jeszcze tylko sprzątanie i niestety już wyjazd do domu. Ze smutkiem zostawiliśmy Koniaków i Wisłę, mając nadzieję, że to nie nasz ostatni pobyt w tym miejscu….